zaterdag 30 november 2013

London calling (III) - Oliver Goldsmith (I)

Hoe ontdekt men het werk van een auteur? In de meeste gevallen via een bezoek aan een boekhandel, tip van vrienden, de boekenkast van je ouders of familie....Als je boekenliefhebber(jager) bent ontdek je soms wel eens iets wat je anders misschien nooit had gelezen. Recent gaf ik een vriend nog een tip over het bestaan van het boek "Rijnlandsche novellen" van Tony Bergmann, één van onze belangrijkste Vlaamse auteurs - doch dit is uiteraard voor een andere bijdrage. In ieder geval, zo leert deze dan weer eens een boek kennen dat niet - meer ? - in grote hoeveelheden wordt aangeboden in de zogenaamde "betere boekhandel". Want, men is zeer arm als men een mening krijgt voorgeschoteld over wat moet gelezen worden. Is toeval niet veel leuker.... Dat is juist het leuke aan het zoeken naar boeken. Men leest - of bezit - eens iets totaal anders en in heel wat gevallen deel je zo gauw een passie voor een bepaalde auteur.  Ik denk dat vele verzamelaars van platen wel eens hetzelfde gevoel hebben...?

De manier hoe ik kennis heb gemaakt met de auteur Oliver Goldsmith (1730-1774) is toch wel bijzonder. Tijdens mijn verblijf te Londen had ik mij voorgenomen deel te nemen aan een wandeling door een wijk te Londen alwaar de voormalige "Inns of Court" gelegen zijn. Deze Inns of Court verschaften vroeger de opleiding van de pleiters voor de common law-rechtbanken.(1) De gids - gewapend met een reuzengrote megafoon - was zeer bedreven in het citeren van Charles Dickens. Daarbij nam ze telkens vooraf - zo kwam het mij in ieder geval voor - eerst diep adem alsof ze zich concentreerde voor één of ander kunstje. Dan kwam het citaat waaraan geen einde meer scheen te komen....het zal nog een tijdje duren alvorens ik Dickens nog eens lees zonder aan de gids te denken. Toffe dame voor de rest hoor, maar het concept was niets voor mij. Het was een zeer prachtige omgeving die ik later nog eens aan een ander tempo wil ontdekken met een kenner van het Engels rechtsysteem....wie zich geroepen voelt?

Nu wou ik de dag nadien nog eens een kijkje gaan nemen in de omgeving. Vooral "Temple Church" leek mij interessant. Er was echter een dienst voorzien zodat een bezoek niet mogelijk was. Dit zal dus één van de zaken zijn voor een volgend bezoek aan Londen.




Achteraan de kerk was er een pleintje. Mijn aandacht ging al gauw naar wat een graf bleek te zijn.





Enige studie wees uit dat het dus om een zekere Oliver Goldsmith bleek te gaan.



Daar ondergetekende niet in bezit is van allerlei toestanden die je dan in staat stellen om onmiddellijk "on line" één en ander op te zoeken bleef dit initieel bij een toevallige ontdekking. Bij mijn bezoek aan National Portrait Gallery bleek er van deze auteur een schilderij aanwezig te zijn.(2)
 
Bij een later bezoek aan Westminster Abbey deed ik bij passage door Poets' Corner enig nazicht naar enig spoor omtrent deze Oliver Goldsmith. Poets' Corner is het deel in Westminster Abbey waar heel wat schrijvers begraven zijn of worden herdacht.(3) Ook Oliver Goldsmith wordt er herdacht (4). De inscriptie was voor mij echter onleesbaar en bovendien in het Latijn. Ik vroeg dan ook een medewerker van Westminster Abbey om enige duiding (en liefst vertaling). Wat een hulp dat ik vervolgens kreeg. Heel vriendelijk verwees men mij door naar een bibliotheek. Ik ging mij dan ook aanbieden waar men mij had doorverwezen. Via intercom deed ik nog eens uitleg en men opende de deur......naar een bibliotheek zoals ik er in heel mijn leven nog nooit één had gezien. Ik waande mij als "overgezonden" naar één of andere avonturenfilm. Ik stond werkelijk verstomd van de aanwezigheid van zo'n hoeveelheid oude boeken. Ik wou direct voor de rest van mijn leven hier verder doorbrengen...elke dag op zoek naar weetjes van eeuwen terug, juridische achtergond bij bepaalde gebeurtenissen.....maar ik kwam dus voor de vertaling van de inscriptie. Deze werd mij vriendelijk ter beschikking gesteld door een man ....(geen naam gevraagd ..ingevolge een acute vorm bookfever"...). Blijkt dat het tafereel ("mural monument of white marble") gemaakt werd door de beeldhouwer Joseph Nollekens (1737-1823). De inscriptie werd geschreven door Samuel Johnson (1709-1784). Deze weigerde dit te doen in het Engels. De vertaling van de Latijnse tekst is dus (zoals ik deze kreeg)
 
"The memory of OLIVER GOLDSMITH, Poet, Philosopher, and Historian, by whom scarcely any style of writing was left untouched and no one touched unadorned, whether to move laughter or tears; a powerful, yet lenient master of the affections, in genius sublime, vivid, and versatile, in expression, noble, briljant, and delicate, is cherished in this monument by the love of his companions, the fidelity of his friends, and the admiration of his readers. Born in the parish of Fernes, in Longford, a county of Ireland, at a place named Pallas, on the 29th November 1731. He was educated at Dublin, and died in London on 4th April 1774."    
 
Twee zaken nog....er is de vermelding van de geboortedatum (1730 vs. 1731). Hierover is blijkbaar enige discussie geweest en men zou dit nu houden op 1730 (5). Andere zaak is dat men melding maakt dat Oliver Goldsmith begraven zou zijn in Temple Church....deze informatie is niet helemaal correct. Het is "in the grounds"....(6) Zo leerde ik dus vrij toevallig iets over de schrijver Oliver Goldsmith....maar ik had er nog nooit iets van gelezen..... 


Bronnen
 
(1) Frits Gorlé, Greta Bourgeois, Hubert Bocken en Filip Reyntjens, "Rechtsvergelijking", E. Story-Scientia, Brussel, 1991, 333.
(2) op de site van de National Portrait Gallery blijkt er sprake te zijn van twee werken die gelijkend zijn : ene van Sir Joshua Reynolds , andere met vermelding "after Sir Joshua Reynolds".....ik ben dus gedwongen dit bij een nieuw bezoek eens aan een nadere studie te onderwerpen...  
 




maandag 11 november 2013

En nu ik?

Wat zou je over deze verzamelaar en boekenfreak moeten weten? Wisten jullie dat ik reeds een onnoemelijk aantal keer naar "As good as it gets" heb gekeken, gewoon omdat Helen Hunt zo'n toffe en schattige actrice is....en Jack Nicholson herkenbaar is en meer wil ik er niet over kwijt....dat ik trouwens ook van The Breakfast Club hou omwille van een ongelooflijk malle Ally Sheedy...Ik ben voorts razend gek op Kuifje en zou alle albums willen hebben om gewoon de verschillen eens te bekijken. Ik ben ook kwaad dat ik pas nu heb ontdekt dat er meer is dan somber wezen en streven naar perfectie. Ik hou ook van The Yardbirds maar kom... volgende week dan kan het weer Bob Marley zijn of The Style Council. Ik huil telkens bij Billy Elliot en er zijn nog zo'n films waar ik met het ouder worden meer en meer ga om huilen. Ik denk met enige weemoed terug aan de serie Hill Street Blues. Ik ben ook blij dat de Rode Duivels zich hebben gekwalificeerd voor het WK omdat ik bij hun laatste deelname mij suf zat te blokken en half Gent uit de bol ging tijdens de match tegen Brazilië terwijl ik een aartsmoeilijk examen aan het afleggen was. Wat was toen Gent een treurige stad toen ik uit de Ledeganck kwam zeg. En hier komen de vragen die men mij heeft doorgestuurd....Ik heb er wel enkele weggelaten omdat ik daar op web niet wil over praten (spelbreker die ik ben). Waarom ben je beginnen bloggen? Leek mij wel eens leuk om te doen.Hoe vaak ben je al verhuisd? Zes of zeven keer.  Welk land wil je ooit nog eens bezoeken? Japan. En dit gaat gebeuren hoor maar de ervaring met Londen leert mij dat je gewoon een heel goede voorbereiding dient te hebben, anders kan je beter naar een kerkje om de hoek gaan. Wat is je favoriete blog? Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet veel blogs lees. Zou wel graag blog oprichten samen met enkele mensen over rechtsgeschiedenis, lezen en reizen....Wat is de beste grap die je ooit al gehoord hebt? Twee leeuwen lopen door de Veldstraat (Gent)...zegt de ene tegen de andere...'tiens, hier is anders toch meer volk'....Wat zou je liever zijn: doof of blind? Doof. Zou het dan rust om me heen zijn? Wat is het beste boek dat je ooit gelezen hebt? Ik durf te stellen dat er niet zoiets bestaat als het "beste boek dat je ooit gelezen hebt" want misschien moet dit nog komen; er zijn ook de omstandigheden...als ik dan toch een titel moet geven zou ik nu zeggen '"Waarover ik praat als ik over hardlopen praat" van Haruki Murakami. Dit omwille van de juiste omstandigheden: als geschenk gekregen, gelezen in volle rust, warm weer, eventjes alleen op mezelf en enkele dagen voor ik de Mont Ventoux ben opgelopen. Alles perfect. Er zijn er nog andere ....en betere....maar hier was het pakketje af! Wat is je favoriete tijdschrift? Ik zou zeggen Humo, doch ik heb deze al een poos niet meer gelezen....vroeger vond ik het tijdschrift Wham geweldig....nu hou ik het op een krant. The Times in Londen, in een hotelkamer en rust! Weer is de omstandigheden zeker?

zaterdag 2 november 2013

London calling (II) - Let it be

Er werd mij vooraf gezegd dat je niet naar Londen mag gaan zonder een musical te hebben gezien. De keuze was snel gemaakt : Let it be.  We vonden al gauw tickets en zijn dan later op de avond na een heerlijk bezoek aan een Italiaans restaurant ons gaan aanbieden aan het "Savoy Theatre. Dit theater opende zijn deuren op 10 oktober 1881 (1).



Bij onze aankomst kregen we nog het goede nieuws van de persoon die onze tickets controleerde dat men ons korter bij het podium zou zetten....goed dacht ik zo. Vooraf zagen we sfeerbeelden van de periode van de jaren '60 (1960 dus). Ik dacht dat ik een beeld zag van de eindfase van de finale van het wereldkampioenschap voetbal 1966 (Engeland 4 - 3 West-Duitsland) (2).  Ja, we kwamen in "the sixties mood".

En dan was het zover. Wat was dat zeg! The Beatles waren weer bij elkaar. Een mokerslag en dit was nog maar het begin. Alles leek te kloppen. Ik keek voortdurend naar een detail van John Lennon (ritme volgen met linker voet), opstelling van George Harrison tussen "Paul" en "John", hoofdschudden van Ringo. Er waren nummers waar het publiek begon mee te zingen. Ja zeg...ik had de tijd van mijn leven. Waarom ben ik niet wat eerder geboren?

Er waren momenten dat het publiek spontaan begon mee te zingen. Het deel van Sgt. Peppers Lonely Hearts Clubband was ook een voltreffer. De kleuren van de kledij leek te kloppen. Wow!

We kregen een prachtige avond. Bij het nummer While my guitar gently weeps vergat men niet te zeggen dat de leadguitar normaal door Eric Clapton werd gespeeld.

Ja....een prachtige avond. Bij momenten kon ik wel huilen. De gok van een musical was een succes en is zeker voor herhaling vatbaar!

(1) http://www.savoytheatre.org/
(2)  http://www.youtube.com/watch?v=6wyLvagyApY

 

vrijdag 1 november 2013

Clemens Van Der Straeten - November luidt

Een toepasselijk gedicht - voor één november - van Clemens Van Der Straeten (1887-1961).

November luidt

November luidt den dood der zomerdagen,
- de laatste van een glorievollen tijd, -    
die, een voor een, met droeven kerkhofwagen,
naar bloemelooze graven zijn geleid.

De mare is door het treurend woud gedragen,
dat, blaren strooiende, zijn rouw bereidt
en in de hagen late vogels klagen :
" November luidt! Den winter nu verbeidt ! "

En langs de paden van mijn stillen tuin
waar kranke wasem zweeft van stervend loover,
en ook een kille huivering reeds over
de kale twijgen rilt der boomenkruin,
daar bloeit als wintertroost een goudgegeelde,
een honderdkleurige chrysantenweelde.

 uit : De gouden poort. Bloemlezing voor middelbaar en normaalonderwijs, J. Kuypers (ed.), Antwerpen, De Sikkel, 1943, 139 (vermelding uit : Stille Preludiën).
----
zie over Clemens Van Der Straeten : http://www.hasel.be/nl/subjects/6530/van-der-straeten-clemens-1887-1961